ASLI’NDA

                                                                    

                                                                          “O bitmemiş hikâyeden geriye ben kaldım”                                                                                                                           Ayfer Tunç

 

    Her hikaye birine göre, çok kişilikliyse birilerine göre bitmemiştir. Burada püf nokta (ki tam da burada püf kelimesinin etimolojisini sorgulama kararı alıyorum) olan şu ki, bitiş çizgisi geçilmiş olsa bile, o biri yada birilerine göre, yine de bitmeyecek olmasıdır. Aslında diye başlayan cümleler kurmamalı insan, ama yine de, aslında, yaşanan sancılı dönem bu temele dayanmaktadır. Bitiş çizgisini ilk geçen bitirmiştir sadece yarışı. Ve yine , aslında, burada kurulmak istenilen elbette bir yarış metaforu değildir. Aslında, burada kurulmak istenen bir metafor da yoktur ve olmayacaktır. Ama metaforu olmayan metinler de bir naneye benzemez benzemeyecektir. Aslında, bu metnin bir naneye benzeme umudu da yoktur. Ancak, yazım süreci bittikten sonra metin olmasa da yazar bir naneye benzetilme umuduyla metnin sağa sola okutulması gerektiği kanısına varacaktır. Aslında, tam da burada, yazar, metnin yazarına bir mesaj vermek istemelidir ki o da şudur;  “beklentiler senin köklerini çürütecek..” Bu sosyal içerikli olmayan mesajı da geçtikten sonra, işin aslına dönmeli yazar. Aslında, işin aslını bu süreç bittikten sonra kavrayacağını biliyor olmalı yazar. Ve sen sevgili yada sevgisiz okuyucu, sen de biliyor olmalısın burada bahsi geçen süreci. Çünkü “her insan bir parça vicdansızdır” ve sen de bir insansın sevgisiz okuyucu. Aslında sevgili okuyucu, ben ki Abdülhak Hamit Tarhan’ın Makber’de sevdiğine yaktığı “ağıt”ı da çok da samimiyetli bulmayan bir okuyucuyum. Ama bunu burada sana söyleyebilecek kadar cesaretli, sevgili okuyucu diyerek kızmanın önüne geçmeye çalışacak kadar korkak biriyim sevgili okuyucu. Bir şeyi samimi buluyorsam o da, Cahit Sıtkı’nın çirkin yüzünün ardındaki sızlanmalarıdır sevgili okuyucu. Aslında, konudan saptığımı bilsem de bunu bilinçli yaptığımı itiraf etmeliyim ki, bitmeyen, bitmeyecek hikayeler gibi, bu metin de bitmemiş olarak kalsın ve devamını sen getir sevgili okuyucu. O baştaki süreci düşün ve sonunu sen yaz sevgili okuyucu. Kendi sürecini yaz. Aslında o bitmediği yerden başlayan hikayenin kalanını bana da anlat, geriye kim kalmış bir bakalım sevgili okuyucu. Aslında diye başlayan hikayenin aslını sen yaz sevgili okuyucu…

                     

                                           

                                                  


                                                     NOT: Bu metinde yazar, okuyucusuna bir davet vermektedir.

                                                               Bu da son cümlededir.  

                                                    NOT2:Buradaki ruh halini ve karakteri yansıtan en reel kişi                                                                    ve fotoğraf üstteki ablamız ve kalemidir. Bilenler                                                                                    bilir, bilinmeyenlere elzem değil.


                                                                                         15122012