Bilmem belki de Zehra'yı özledim ben.Onun o masum hallerini,yürüyüşünü,ellerini,kokusunu.. Halbuki en yakın arkadaşımı kaybettim onun yüzünden, Hakan'ı. Ne anılarımız vardı,ne paylaşmışlıklarımız.. Herşeyimi, evimi, ekmeğimi, paramı, pantalonumu, ayakkabımı, parfümümü.. En sonunda sevdiğim kadını. "Bana bunu yapmayacaktın Hakan" dedim.Yerini öğrendim bizim mahalledeki Osman Abi'den.Gidemedim tabii -Zehra olabilirdi orada- mektup yazdım.Tam bir buçuk sene ahşab dolabımın kulpu kırık çekmecesinde sakladım mektubu , yollayamadım.Ama Sevda'dan sonra içimdeki o yanan ateş parçası dinmişti sanki.Karar verdim mektubu yollamaya.Hatta biliyor musunuz Sevda'ya da okuttum.Evet okuttum.İşte bu yüzden onunlayım.Zehra olsa katlanmazdı ama Sevda yalın, beni anlamayı çok istiyor, yanımda olmayı,yanında olmamı. Mektubu da anlayışla karşıladı, samimiyetle konuştu,ellerimi tutup gözlerimin içine baktı ; iyi ve açık yürekli kadın.
Mektuptan cevap gelmedi tabii, duydum ki geçen ay oradan da taşınmış Hakan, hem de Zehra'yla. Bazen rüyamda görüyorum onu bembeyaz giysilerle, belki o da beni görüyordur kim bilir... Artık yanımda Sevda var.Sanırım hep de olacak anlıyorum bunu bazen gözbebeğinin ortasına kazınan hüzünden. Aşk bitti, aşkın zamanı geçti ama Sevginin zamanı yeni başlıyor! Sevdam yeni başlıyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder